The Story of Stuff: goud, diamanten en conflictmetalen

Vervolg van mijn 'samenvatting' van The Story of Stuff:

Goud

Het winnen van goud, zilver en diamanten is enorm vervuilend. Het delven van voldoende goud voor een gemiddelde gouden trouwring zorgt alleen voor ongeveer 20 ton aan gevaarlijk mijnafval. De mijnbouwbedrijven hebben namelijk veel gif nodig om het goud van de erts te scheiden. Vaak wordt dit afval in een rivier of in zee gedumpt.

Het winnen van goud in respectievelijk Zuid-Afrika en Suriname:

 

Toch zijn veel mensen erg gehecht aan hun gouden of zilveren ringetje. Ik net zo goed. De schrijfster van The Story of Stuff, Annie Leonard, geeft de tip om als je iemand iets van goud wilt geven, eens te kijken naar ‘tweedehands.’ Zo heeft Leonard ooit eens een oud gouden ringetje gekregen met de inscriptie    ’16 mai 1896’. Waarschijnlijk komt het ringetje van oorsprong uit Duitsland of Frankrijk, en heeft het al een heel leven gehad voordat zij hem kreeg. Dat vond ze erg bijzonder; wat voor Europees meisje zou dat ringetje in 1896 hebben gekregen? En van wie en voor welke gelegenheid?

De beste manier om ervoor te zorgen dat we niet bijdragen aan de verwoesting die wordt veroorzaakt door de goudwinning, is het kopen van al eerder door iemand anders bezeten of gerecycled goud, of er helemaal van af te zien.

Conflictmineralen
Delfstoffen als diamanten en coltan worden conflictmineralen genoemd. (Ik heb er al eerder over geblogd.)

Coltan zit in al onze mobieltjes, mp3-spelers, afstandsbedieningen en playstations. In 2000 werd Coltan opeens veel waard (door het enorme succes van de PS2), waarna veel Congolezen de weelderige groene oerwouden introkken om het spul te verzamelen. Daarbij werd veel maagdelijk oerwoud verwoest, en zijn er vele gorilla’s gedood. Diverse legers (zowel van rebellen als de regering) snelden toe om de handel hardhandig over te nemen, waarbij ze veel kinderen en krijgsgevangenen inzetten om het zware werk te doen. Ook het verkrachten van vrouwen en illegale wapenhandel nam op grote schaal toe. Een citaat over de situatie:


“Kinderen in Congo werden naar de mijnen gestuurd om te sterven, zodat kinderen in Europa en Amerika thuis in de woonkamer denkbeeldige vijanden overhoop konden schieten.”



Wetenschappers werken op dit moment aan een database van een coltane fingerprint. Elke mijn heeft een duidelijke geologische geschiedenis en produceert metaal met een specifieke samenstelling. De database zou kunnen leiden tot een internationaal certificerings-systeem voor coltan, zodat elektronicafabrikanten hun coltan kunnen betrekken uit legitieme mijnen met fatsoenlijke arbeidsomstandigheden en met oog voor milieu.

De beste oplossing is echter om elektronica – waar zowel goud als coltan inzit- vele malen duurzamer te maken. De levensduur van een product flink verlengen, zodat ze minder snel afgedankt en vervangen worden. Verder kunnen we ook van fabrikanten eisen dat ze oude elektronica weer terugnemen, om de diverse onderdelen weer te kunnen hergebruiken. Zo is er minder elektronisch afval en neemt de druk op de mijnbouw af.

Er liggen ook nog vele oude telefoons ongebruikt in ladekastjes. In de VS zijn dat er zo'n 500 miljoen, dit zijn een heleboel potentiële delfstoffen die hergebruikt kunnen worden.

Diamanten

Diamanten zijn erg bekend - en berucht - als conflictmineralen geworden door de film Blood Diamond. 

De beste manier om het voeden van conflicten en burgeroorlogen tegen te gaan is om geen diamanten te kopen. Punt. De diamantindustrie weet de stenen op fantastische manier in de markt te zetten als symbolen van liefde, genegenheid, rijkdom en status. Maar dat wil toch nog niet zeggen dat wij daar in moeten trappen? Er zijn toch meer dan genoeg andere manieren om je liefde te tonen?

Volgende keer: olie.