zondag 26 februari 2012

Mini-recensie van het boek Genoeg: consuminderen vanuit een wetenschappelijk perspectief

Ik heb het boek Genoeg van John Naish gelezen. Sommigen vonden het niet om door te komen, maar ik vond het een fijn en inspirerend boek om te lezen. De auteur treedt af en toe wat in herhaling, maar er staan veel interessante en bijzondere opmerkingen in.

Één passage vond ik erg leuk, en dat is de passage waarin consuminderen bekeken wordt vanuit een wetenschappelijk perspectief. Wetenschappers van de Universiteit van Glasgow hebben een studie gedaan naar mensen die vrijwillig met minder leefden. Wat blijkt? Om echt zelfvoorzienend te kunnen leven heb je vooral heel veel geld nodig.

Vanaf blz 154...
Wat is het alternatief voor meegesleept worden door een enorme stroom levensstijlopties? Er is een soort beweging gaande, een voluntary simplicitiy movement. Vrijwillige eenvoud. Een kleine, maar groeiende groep mensen die ervoor kiest de stedelijke ratrace te verruilen voor een rustig plattelandsleven waar de opties zich beperken tot keuzes die alleen lokaal, ethisch, duurzaam en recyclebaar zijn. Een leven waar in ruil daarvoor de druk minder is en de verwachtingen simpeler zijn. Zelfs de oude Grieken benadrukten al de eenvoudige genoegens des levens, zoals een goede maaltijd en goede vrienden.Het ideaal van zelfvoorzienend leven is verheven tot een hoogtepunt van het nieuwe groene maatschappelijke ideaal. Vele consuminderaars kiezen ervoor dit ideaal te verkennen door naar de boerenmarkt te gaan of een groente- en fruitabonnement te nemen.
Maar als je meer wilt doen dan een beetje pootjebaden in de versimpelde agrarische idylle, kan de logistiek uiterst lastig zijn, tenzij je al eerder flink in de slappe was bent komen te zitten. Een onderzoeker aan de Universiteit van Glasgow die de beoefenaars van vrijwillige eenvoud diepgaand heeft bestudeerd, zegt: ‘Het simplificeren van je leven is zeer gecompliceerd’
Het grootste probleem is de aanzienlijke financiële injectie die je nodig hebt om te ontsnappen aan de zwaartekracht van het westerse leven van de 21e eeuw; simpelweg je eigen houten hutje naast een vijver bewonen kan niet, en het vergt een grote som geld om een hypotheekvrije lap grond met ethisch verantwoorde lokale rozen te bekostigen. ‘Om de beslissing te kunnen nemen radicaal te vereenvoudigen, minder te hebben, moet je in het verleden heel veel gehad hebben’.



Nog wat andere leuke citaten en treffende bespiegelingen uit het boek:

  • Opvattingen over levensstijl zijn net zo besmettelijk als geeuwen, marcheren en ellende. 
  • Parttime werken is beter voor je eigen ecologie, omdat het ruimte vrijmaakt om je geest, leven en lichaam (beter) te verzorgen.  
  • Is het je wel eens opgevallen dat hypotheekverstrekkers nooit reclame voor hun producten maken met foto’s van mensen die overwerken om de stenen dozen waarin ze wonen te kunnen betalen?
  • Ecoleven wordt in rap tempo een sociaal statement. Naish noemt het een vorm van gft-snobisme. Een groeiende maar onuitgesproken overtuiging onder de middenklasse is dat aardige, goed opgeleide, zorgzame mensen recyclen en naar boerenmarkten gaan. Vervelende, onnozele, gewone mensen doen dat niet.
  • ‘Zijn we er al? Zijn we er al?’ Dat is het eeuwigdurende refrein van de achterbank van de menselijke evolutie. Onze instincten beieren dezelfde herhaalde vragen als verveelde kinderen op de achterbank van een auto. Zijn we al gelukkig genoeg? Hebben we al genoeg kennis? Zijn we al voldaan genoeg en zijn we al rijk genoeg? Als Maynard Keynes op de chauffeursstoel had gezeten, zou hij zich omgedraaid hebben om ietwat korzelig te antwoorden: ‘Potverdikkie ja. Stap nou maar uit en ga van het uitzicht genieten.’
  • Als Keynes de huidige welvarende Westerse wereld zou zien, zou hij zeggen: Fiscale klus geklaard. Laten we verdergaan met interessante dingen.’ Hij dacht dat als iedereen eenmaal zijn behoeften en basisverlangens had bevredigd, dat we eindelijk vrij zouden zijn om de hogere mogelijkheden van de mensheid te verkennen. We zouden floreren: in de kunst, cultuur, in het perfectioneren van de ultieme verfijndheid van schoonheid en vriendschap.
  • In plaats daarvan jagen we op steeds meer bezittingen, beroemdheid, geluk, nietszeggende informatie en andere steeds maar meren.
  • Het materiële is in de westerse wereld wel zo’n beetje optimaal. Het heeft geen zin nog meer na te jagen. Het is tijd om dankbaar te zijn, en om te zeggen:  ‘Genoeg’.



Lees ook:
Interview van Genoeg Magazine met John Naish uit Genoeg 68 (pdf)


Recensies van andere bloggers:
Valhalla: Eenvoudig leven is a bitch
Een beetje groener: Genoegisme

maandag 20 februari 2012

Verloren Downtons

Het is weer compleet offtopic, maar moet af en toen kunnen!

Wie kent er niet het Britse kostuumdrama Downton Abbey? De serie wordt deels opgenomen in Highclere Castle, een landgoed dat prachtig bewaard is gebleven. Het wordt nog steeds bewoond door de familie die het al eeuwenlang in bezit heeft.



Ik kwam gister een interessant artikel tegen over verloren Downtons. Het gaat over voormalige Engelse kastelen en landgoederen die helaas niet behouden zijn. Ze zijn ten prooi gevallen aan gekke of gokkende erfgenamen, stedelijke uitbreiding, golfbanen, campings en zelfs voor parkeerplaatsen.

Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn er in Engeland meer dan duizend voormalige kastelen en landgoederen afgebroken en verwoest. Het is vaak niet alleen zonde van de geschiedenis, maar ook van de omgeving. Het kasteel en de mooi aangelegde tuinen moesten vaak plaats maken voor lelijke moderne architectuur.



Hieronder enkele kastelen en landgoederen die het niet gered hebben.


Lathom Hall in Lancashire. De laatste erfgenaam van het landgoed gaf zijn geld liever over de balk, en hield vele extravagante feestjes. Hij moest het landgoed in 1925 verkopen om zijn schulden af te betalen. Het kasteel was nog tijdelijk een jongensschool, maar moest plaatsmaken voor een flatgebouw in de jaren '50.

Voor:

Na



The Deepdene in Surrey was in het bezit van een adellijke familie, die het in 1807 verkocht aan een rijke bankier. Ruim een halve eeuw later kwam het in handen van een erfgenaam die vooral geld onttrok uit het landgoed, in plaats van erin te investeren. Het is nog enkele decennia verhuurd, maar werd ten slotte toch verkocht in 1917. Het kasteel werd vervolgens een hotel, totdat het afgebroken werd in opdracht van de Britse Spoorwegen in 1967. Momenteel is het gebied onderdeel van stedelijke uitbreiding, waaronder een groot kruispunt.




Beaudesert Estate in Staffordshire. Ten prooi gevallen aan een gekke erfgenaam, die met enorme schulden stierf in Monte Carlo. Het landgoed werd in 1932 op een veiling verkocht voor 800 pond. Er niets meer over dan een ruïne en een deel van het gebied is nu in gebruik als camping.





Haggerston Castle in Northumberland. Dit landgoed werd door de adellijke familie omstreeks 1850 verkocht aan een rijke zakenman, wiens fortuin voortkwam uit slaven- en suikerhandel en door bankieren. De laatste erfgenaam had echter geen interesse in het landgoed en verkocht het in 1938. Op de toren na is alles afgebroken en het is nu een vakantiepark.



Bron: artikel op Daily Mail
Boek:John Martin Robinso, Felling the Ancient Oaks. How England lost it's Great Country Estates.

En voor wie nog niet genoeg kan krijgen van Downton Abbey: Hier vind je speciale aankleedpoppen (met bonus Pamuk voor Mary en emoties voor de Dowager Countess)

zaterdag 18 februari 2012

Kroegtijgers

Nee, in tegenstelling tot wat je zou vermoeden gaat dit stukje gaat niet over kroegen of kroegentochten..

Het gaat over opruimen, opruimen, en nog eens opruimen. Ik verzamelde vroeger allerlei interessante artikeltjes en leuke krantenstukjes in een map. Ik heb de map nu helemaal uitgezocht, en een groot deel kon gelijk weg. De leukste teksten en plaatjes heb ik nu  ingescand, zodat ik een digitale versie heb. De papieren versies kan ik dan (veel) makkelijker loslaten en kan met het oud papier mee. Het voordeel is bovendien dat het zo beter bewaard blijft; vooral krantenknipseltjes vergelen en gaan sneller verloren.

Één van de leukste stukjes die ik tegenkwam is een artikel over cafékatten: katten die in een café leven, om muizen te vangen en (vooral) voor de gezelligheid. Ik vond het te leuk om niet te delen! Het artikel is geschreven door Laura Baar.





maandag 13 februari 2012

Biologische bedrijven in de buurt

Ik fiets regelmatig - bij wijze van sporten en beweging - lange stukken in en rondom het dorp waar ik woon. In de omgeving zijn er mooie polders en een natuurgebied. Op een gegeven moment fietste ik langs een dijk en ik zag links opeens een veld vol met kippen, die vrolijk aan het rondscharrelen waren. Erg leuk om te zien en ik had al gelijk een vermoeden dat dit biologische kippen waren. Dat klopte, volgens Google Maps zit er op deze locatie een biologisch pluimveebedrijf. Leuk om dat in je directe omgeving te zien! :)

De biologische kippetjes:

Aan de andere kant van het dorp zit een boer die mijn vader en opa goed kennen, en die houdt zijn runderen ook op biologische wijze. Hij heeft een paar jaar geleden een nieuwe stal voor ze laten bouwen. Die is bovenin deels open, zodat de koeien altijd frisse lucht en zonlicht krijgen. In de winter staan ze op stal, en de rest van het jaar grazen ze buiten in de wei en bij dat natuurgebied.

Ik heb nog wat verder zitten zoeken, en helaas blijkt er ook een legbatterij een stuk buiten het dorp te zitten. Aangezien legbatterijen per 1-1-2012 (terecht) niet meer toegestaan zijn, heeft die boer zijn bedrijf moeten om bouwen tot schuur voor 'scharrel'kippen. Al kun je niet van scharrelen spreken, scharrelkippen zitten op elkaar gepropt in een grote stal. Die boer loopt nu te mekkeren dat het zo duur was en dat hij nu 90 uur per week met zijn kippen bezig is, in plaats van 60 uur. Al waren de kippen wel wat rustiger, moest hij toegeven. Ehm ja, hou ze dan ook biologisch..?

zondag 12 februari 2012

Gevolgen van consuminderen deel 2: de andere slaapkamer

Ook de andere slaapkamer is veranderd.

Dit is slaapkamer 1. Er staat eigenlijk alleen een bed, een stoel en een tafeltje. En de wasmand. Verder niets. Ik had ik mijn hoofd toen ik op mezelf ging wonen dat ik perse een rode slaapkamer wilde. Er moest iets roods komen, liefst op de muur. Daarom heb ik dat rode behang gekocht en zelf behangen.

Voor: oktober 2010



Een half jaar later heb ik het behang er weer afgehaald. Het was het gewoon niet, en ik vond het te druk.

Nu is het zo:

Na: februari 2012:



Een stuk fijner en rustiger!

vrijdag 10 februari 2012

Gevolgen van consuminderen: Voor en Na

Dit is de tweede slaapkamer van mijn huisje. Hier staat mijn kledingkast en bewaar ik mijn schoenen. Op een rekje liggen ook de handdoeken en het wasmiddel enzo. Ik ben sinds augustus 2010 aan het consuminderen (en het bloggen hierover).

Dit is hoe het kamertje er VOOR uitzag:

Foto's uit oktober 2010

rechter muur
hoekje met handdoeken e.d.
linker muur
linker muur en stukje raam


En dit is NA

februari 2012

rechter muur
hoekje met handdoeken e.d.
linker muur
linker muur en stukje raam


Ik heb zoveel mogelijk kleding en schoenen (die ik niet meer droeg, of toch nooit droeg) weggedaan. Deels verkocht, deels naar kringloop/Leger des heils/Humana. Het kledingrekje, het kastje en veel schoenendozen konden daarna weg. Rekje is weer terug naar mijn ouders, het kastje is via marktplaats gratis opgehaald en de dozen konden zo met het oud papier mee.

Opgeruimd staat netjes! :)


Oh, en dit is het uitzicht van het raam: (dat is gelukkig niet veel veranderd)

woensdag 8 februari 2012

Over (digitale) foto's en zo

Julia van Natuurlijk Zuinig en Valhalla van Valhalla bespaart zijn druk bezig hun foto's te digitaliseren.

Leuk! En een supergoed idee.

Altijd fijn om een aantal back-ups te hebben, mocht er iets met je albums gebeuren..

Zelf zou ik alleen niet zo gauw mijn gewone albums en foto's wegdoen, en alles alleen digitaal houden. Ik zou veel te bang zijn dat ik mijn digitale bestanden door één of andere reden niet meer kan openen. Stel, het apparaat of computer geeft opeens een foutmelding en het vertikt vervolgens om de foto's te openen. Of het ding vraagt of je wilt formatteren, je klikt per ongeluk op 'ja', en weg zijn je bestanden..

Verder moet je er ook rekening mee houden dat je digitale bestanden moet blijven updaten. De technologie blijft maar veranderen, en er is een kans dat je bestanden van nu over tien of twintig jaar misschien niet meer geopend of gelezen kunnen worden. Oude VHS video's zijn ook waardeloos geworden, want die kun je met de huidige apparatuur niet meer afspelen. Met mijn huidige dvd-speler (uit 2004?)  kan ik geen blue ray dvd's afspelen, daar is dat ding weer te verouderd voor. Nu zijn dat inderdaad video's/dvd's, maar wie zegt dat digitale foto's altijd geopend en bewerkt kunnen worden?


Ik hou het dus zelf bij tastbaar en digitaal. Mocht er iets met het ene gebeuren, dan heb je het andere nog! :)

Oh ja: nog wat fotootjes..



Mijn trapkast... heb inmiddels een opbergkastje bij de Ikea gehaald. Al mijn spullen zitten niet meer verstopt in dozen, maar zijn nu zichtbaar. Het voordeel is dat als ik een bepaalde map of naslagwerk wil hebben, ik het zo kan pakken. De ruimte ziet er vergeleken met ruim een jaar geleden een stuk beter uit. :)  Mijn fotoalbums staan rechtsonder.

Mijn ouders thuis hebben nog dozen en albums vol met baby- en kinderfoto's staan. Geen gek idee om die ook eens te digitaliseren.

De kat vindt het ook allemaal erg interessant:



Boven op de tweede slaapkamer heb ik nog twee opbergmanden staan, één met spulletjes en één met zomerkleren. Dat was het dan, tot zover mijn opgeslagen spullen. Zolder is leeg, de rest is weg en het is huis is een stuk leger en oogt zoveel rustiger. Heerlijk! :)


Deze stapel boeken mag bovendien weg. Het staat nu grotendeels op marktplaats, maar niemand die biedt. Dat vind ik ook niet zo gek als je bedenkt dat veel mensen hun boeken er voor 3,50 of 5 euro opgooien. Dan verkopen andere boeken inderdaad niet. Waarschijnlijk wordt de kringloop weer blij gemaakt binnenkort. :)

woensdag 1 februari 2012

Population Zero

 Ik kwam de documentaires van Aftermath wel eens tegen op National Geographic. Ik vond het altijd zulke goede series, en gelukkig staan sommige afleveringen ook gewoon op Youtube. :)

Aftermath is een serie documentaires waarin naar antwoord wordt gezocht op hypothetische vragen. Wat zou er gebeuren met onze samenleving als plotseling alle olie verdwijnt? Of wat als de aarde opeens stopt met draaien? Wetenschappers schetsen vervolgens een scenario van de gevolgen. 

De aflevering Aftermath: Population Zero behandeld de vraag: wat zou er gebeuren als de mensheid plotseling van de aardbodem verdwijnt? Kunnen huis- en landbouwdieren zich zonder de mens ook redden? Zonder het onderhoud van de mens zullen kerncentrales uiteindelijk exploderen. Kan de aarde zich nog herstellen van de invloed van de mens en zijn jarenlange vervuiling, of is het al te laat?




Andere interessante Aftermath documentaire: