zondag 16 september 2012

Lekker lezen op zondag


Weer enkele fijne leestips voor op de zondagmorgen onder het genot van een kop thee of koffie:





Het weblog van Plonia Loeve (1898 - 1969)
Hoe voelt het om een huisvrouw te zijn in 1912? Journaliste Anne Marie Hoekstra probeert zich in te leven in het leven van haar overgrootmoeder Plonia Loeve. In het blog beschrijft ze hoe Plonia's dagelijkse leven eruit ziet, precies een eeuw geleden. En hoewel Plonia in de 18e en 19e eeuw eerder leefde, weerhoudt dat haar er niet van om er vrolijk op los te bloggen en te twitteren. Heel origineel blog!

Krantenartikel over Plonia
Tijdschriftartikel over Plonia


Bijzondere foto's van zwanen onder water



Documentaire: Home


Quote:
Minimalism is not a lack of something, it’s simply the perfect amount of something.
Nicholas Burroughs (via homedesigning) via http://simplifyyourlife.tumblr.com


Filmpje: ontroerende video van een hoogzwanger varken uit de bio-industrie, gewend om te leven op kale vloeren en tussen stalen stangen. Als dan opeens in een experiment de kans krijgt om een warm nest van stro voor haar biggetjes te bouwen, doet ze dat direct. Instincten blijven.





Filmpje. Tot slot nog een lief filmpje van kalfjes die bij hun moeder mogen blijven, in familiekuddes. Lieve beelden!



donderdag 10 mei 2012

Leven in een schone wereld

Dat is de titel van de interessante Tegenlicht documentaire over Cleantech technologie.

Wat als we zouden kunnen leven in een schone wereld; een wereld waar energie schoon wordt opgewekt, water niet meer vervuild wordt, transport schoon is en producten recyclebaar worden geproduceerd? Kunnen we een andere economie bedenken dan een economie die alleen maar draait om steeds meer spullen maken? Is er een schone toekomst mogelijk voor iedereen?


Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.



Volgens de documentaire is onze tijd een opwindende tijd om in te leven. Er is een groene en duurzame revolutie gaande. "Voor het eerst in de geschiedenis vind er een wereldwijde technologische schone revolutie plaats. Als we deze overgang goed doorkomen, dan zal er overvloed zijn. Dan is er schone energie in overvloed, zoals zonne-energie, dat niet op zal raken. We hoeven dan geen olietankers meer naar het Midden-Oosten te sturen."

Ik denk dat dit wel klopt.  De wereld veranderd, zeker op technologisch gebied, zo snel. Tot een paar jaar geleden bestonden dingen als Facebook en Twitter nog niet, en nu zit bijna iedereen er op. Een onderdeel van de huidige informatie-revolutie.

Wat zal de toekomst brengen? Ik denk dat de komende 50 jaar we nog veel veranderingen zullen meemaken.

Ik ben door het filmpje in ieder geval wel geïnspireerd om weer (meer) op de groene toer te gaan, en me er weer in te verdiepen. Straks na de vakantie maar weer eens meer de biologische winkels bezoeken en bij de bio-bezorger gaan bestellen.
Me verder verdiepen in de aanleg van een waterput en in zonnepanelen. (Dan kom ik maar beslagen ten ijs als het ooit zover is.) Een elektrische auto. En in ongetwijfeld andere interessante dingen.
Weer beter letten op bezuinigen. Besparen. Sparen. En duurzamer leven. En weer meer gaan bloggen.

maandag 30 april 2012

Winkel-perikelen

Ik ben momenteel helemaal niet meer zo met besparen, consuminderen of zo milieuvriendelijk leven bezig. Ik doe het nog steeds wel, want het is toch wel deels een tweede natuur geworden. Maar ik hou er me er niet meer zoveel mee bezig vergeleken met een jaar geleden.

Winkel-perikelen
Ik ben sinds kort wel bezig met winkelen... Vroeger was dat een hobby, maar ik snap echt niet meer waarom ik voor mijn lol in winkels kwam... Ik heb een tijdlang nauwelijks gewinkeld, maar nu moest ik een bruiloftsoutfitje zien te vinden. Ik ben daggast, dus ik wil er echt netjes uitzien. Een (weliswaar leuk) jurkje van H&M van 13 euro aantrekken is geen optie, zeker niet als de rest in op maat gemaakte pakken komt.

Maar man, wat is winkelen soms vervelend! Normaal koop ik mijn kleren bij de H&M en C&A. Nu ging ik maar eens kijken in de wat duurdere zaken. Normaal vermijd ik de winkels op drukke zaterdagmiddagen, dus ik dacht; laat ik eens op dinsdagmorgen gaan winkelen, dan is het lekker rustig.
Helaas ook geen goed idee, want dan is het té rustig. Ik was de enige in de zaak en de ogen van de verkoopster zijn dan gelijk ook je gericht. Ik vind het fijn om rustig rond te kunnen kijken en te passen, maar dat gaat niet. Binnen 5 minuten krijg je de vraag: "Kan ik je ergens mee helpen?" Meestal heb ik wel snel gezien of ik een in winkel kan slagen of niet, en zeg ik vaak dat ik alleen maar even rondkijk. Vervolgens begeef ik me, zogenaamd nog zoekend, richting de uitgang, om dan weer snel naar buiten te gaan.

Maar dan krijg ik in een andere rustige damesmodezaak de vraag: "Kan ik je helpen??, ik zie duidelijk dat je ergens naar op zoek bent." Oh help, daar is geen ontkomen aan. Ik had al gezien dat de doelgroep minstens 40 jaar is, maar ik vertel toch maar dat ik op zoek ben naar een bruiloftsoutfit, liefst een cocktailjurkje in die en die kleur. Dat heeft de verkoopster niet, maar ze haalt wel allemaal truttige jurken uit de rekken. Met een gebreid/gehaakt vest erover.
"Nee? Wil je dat niet? Wat zeg je, je bent echt op zoek naar een cocktailjurkje? Nee, maar dat hebben we niet. Nee, cocktailjurkjes kun je alleen tijdens de kerstperiode krijgen, dus dat heeft geen zin. Dan kun je toch beter voor zo'n leuke zomerse jurk gaan? Zoals deze? Of hier, deze?"

Aaargh, ik ben de aandacht van de verkoopster en de verkooptrucjes al lang beu. Ik zeg een paar keer dat ik er over na ga denken en nog eens verder ga kijken, en eindelijk kan ik de winkel verlaten.

Al met al heb ik uiteindelijk in een leuk galawinkeltje een hele mooie jurk gevonden. De zoektocht naar schoenen was weer hetzelfde. Ik wilde een bepaalde kleur, maar niet een (te) hoge hak. Als in: 5 centimeter. Veel hakken zijn nu rond de 15 centimeter. Echt, het zijn net stelten.
Ook hier probeerde ik weer snel schoenenwinkels te verlaten met mijn "Nee, we kijken alleen maar even rond"-zin. Mijn moeder, die 1 dagje mee was, hielp niet echt door in elke winkel aan elke verkoper uitgebreid te vertellen waar we voor kwamen en wat we precies zochten. Uiteindelijk hadden ze dan natuurlijk net niet wat we zochten. Mijn moeder zei trouwens een keer tegen een verkoper dat ze het maar ongezond vond, al die hoge hakken van 15 cm. Wie ging daar nu voor zijn lol op lopen?? Echt, je had het gezicht van die verkoper moeten zien. Hij vond dat echt niet kunnen, het is mode toch, dus dan loop je daar toch in?!

Afijn, na veel gedoe wel de perfecte schoenen gevonden, en samen met oorbellen, tasje en blazertje en versiering voor in m'n haar ben ik klaar. Gelukkig. :)



(Geheel in tegenstelling met het bovenstaande vind ik programma's over winkelen dan weer wel erg leuk om te kijken. Shopping Queens bijvoorbeeld. Of My big gypsy wedding. Héérlijk!. Het is enorm over the top en nogal consumeerderig, maar zo erg dat het weer leuk wordt. :) )

Verder: op vakantie!
Tot slot ga ik over twee weken doen waar LLMM pas nog over schreef. Gewoon even weg gaan.
Samen met twee vriendinnen pak ik de auto en gaan we rijden, rijden, rijden. We gaan op de bonnefooi naar Hongarije, en terug via Tsjechië. We willen Budapest en Praag aandoen, en verder zien we wel. Mijn eerste gedachte was om voor de zekerheid van alles te boeken, maar we doen het niet. We gaan op de bonnefooi en we zien wel in welke plaats we overnachten. Het is dan nog in mei, dus nog geen hoogseizoen.
Ik vind het best wel spannend. Én die reis, en het ongeplande en het vele autorijden. Normaal kom ik nauwelijks met mijn autootje buiten de provincie (en daarmee nauwelijks buiten de bekende pad), dus ik ben erg benieuwd hoe het straks zal gaan, al die buitenlandse snelwegen. Heb er wel erg veel zin in!

zondag 22 april 2012

Prachtige ideële reclames - die je aan het denken zetten

Ik kwam via facebook enkele hele mooie voorbeelden van ideële reclame tegen, vooral op het gebied van milieubescherming en natuurbehoud. Stuk voor stuk prachtige advertenties die je aan het denken zetten:



Give A Hand To Wildlife. A masterpiece can always attract a lot of attention.


Before It’s Too Late. Give our Mother Earth a chance to breath.


 Help Before It’s Too Late. The message strikes through the heart, doesn’t it? This advertisement is a jewel.


 Each Minute Counts. Every 60 seconds a species dies out. Each minute counts.



Don’t Leave Him Alone With Chernobyl. “20 years after the disaster, Chernobyl’s landscape remains as one of the barren planets."



Cure the Victims of Domestic Tests. Don’t let your quest for beauty kill the innocent.



Respect The Planet. Of course we won’t ever think of vandalize such a beautiful creature, would we? 


Oceans Aren’t The Only One In Danger. Karma remembers everything.



They Will Pick It Up. It’s not too late for you to realize that you can save an animal’s life by not throwing rubbish everywhere.



Bron en linkje naar alle advertenties: Hongiat: 60 public awareness adds 
(Hier staan er nog veel meer)

zondag 8 april 2012

Inhoud van de zwarte afvalcontainer na 2 weken


Voor de rest heb ik zo veel mogelijk gerecycled. De inhoud van dit bakje - voornamelijk chipszakken en soortgelijke wikkels enzo - was echt niet te recyclen, en is dus restafval. Verder nog wat lege drankkartons, maar die zijn niet afgebeeld.

woensdag 4 april 2012

Nog meer zooi de deur uit

Of, nou ja, het is eigenlijk geen zooi. Eerder mooie spullen. Maar ik gebruik ze niet meer en ik kan ze nu wel loslaten. Gek is dat he, ik ben nu zo'n 1,5 bezig met declutteren/ontspullen, of gewoon je huis opruimen. En ik merk dat ik gevoelsmatig steeds verder ga. Ik kan steeds makkelijker dingen loslaten. Dingen die ik eerst absoluut wilde houden, zie ik nu weer en ik denk: het kan ook wel weg. Ik besef nu dat bepaalde herinneringen altijd bij je blijven, maar dat je dit niet moet verwarren met het voorwerp zelf.

Ik heb nog altijd geen enkel ding gemist.

Wat er nu weer weggaat is...

  • Een klein tv-tje. Gaat weg omdat ik het gewoon nooit meer gebruik en waarschijnlijk ook niet meer ga gebruiken. Hoewel het maar een tv-tje is, kleven er wel grote sentimentele en emotionele waarden aan. Maar de herinnering aan die tijd blijft, en dat is belangrijk. Niet het voorwerp zelf, dat sleep ik niet meer mee.
  • Diverse (mooie) dvd's. Hier een goed inspiratiepunt om dvd's los te laten.
  • Nog wat boeken
  • Opbergdoos voor sieraden
  • En nog wat dingetjes, zoals een sjaal, een mr. Jummy knuffel, enz.


Allen mijn omgeving begrijpt het niet zo. Ze vinden het onbegrijpelijk dat ik die dingen wegdoe. Op het werk zeg ik niet eens meer dat ik weer wat spullen naar de kringloop breng. Ik stuit vooral op onbegrip. "Ga je nu alwéér?? Is je huis nu niet eens een keer leeg?"
(Nee.)

Mijn moeder vroeg: "Heb je echt 20 boeken weggedaan? Toch niet die mooie he, die je ooit gekocht hebt??"
(Euh, ik heb ze allemaal ooit gekocht.. Daar zat de fout, niet in het nu wegbrengen.)

Ondertussen hoor ik dezelfde mensen wel verzuchten dat ze zoveel spullen hebben, en ook al hebben ze bijvoorbeeld een nieuwe, grotere keuken, dat dat dingen binnen de kortste keren weer volgepropt staat met spullen. "Hoe meer ruimte je hebt, hoe meer spullen het aantrekt!"

Uhm, tsja. ;)

Heb laatst globaal een beetje geteld hoeveel spullen ik nu weg heb gedaan, en dat zit ongeveer om 450 dingen! Variërend van een groot bankstel en een kastje tot hele kleine speldjes, maar toch. Al die zooi zou zeker in zo'n 8 grote verhuisdozen  passen, + dan nog mijn oude een kastje en twee grote zitbanken.

Al merken sommigen wel op dat ik duidelijk aan het loslaten ben. Klopt. :) Dat geldt bovendien voor zowel de spullen als een bepaalde periode die ze symboliseerden. Dat is goed, want het verleden is voorbij en daar blijf ik niet meer in hangen. Ik heb bijvoorbeeld lang vastgehouden aan bepaalde meubels en spullen, omdat die voor mij symbool stonden voor een gelukkige studententijd. Maar nu is het 3 jaar later en laat ik het los. Die tijd was heerlijk, maar het is voorbij en nu komt er weer ruimte voor iets nieuws.

zondag 26 februari 2012

Mini-recensie van het boek Genoeg: consuminderen vanuit een wetenschappelijk perspectief

Ik heb het boek Genoeg van John Naish gelezen. Sommigen vonden het niet om door te komen, maar ik vond het een fijn en inspirerend boek om te lezen. De auteur treedt af en toe wat in herhaling, maar er staan veel interessante en bijzondere opmerkingen in.

Één passage vond ik erg leuk, en dat is de passage waarin consuminderen bekeken wordt vanuit een wetenschappelijk perspectief. Wetenschappers van de Universiteit van Glasgow hebben een studie gedaan naar mensen die vrijwillig met minder leefden. Wat blijkt? Om echt zelfvoorzienend te kunnen leven heb je vooral heel veel geld nodig.

Vanaf blz 154...
Wat is het alternatief voor meegesleept worden door een enorme stroom levensstijlopties? Er is een soort beweging gaande, een voluntary simplicitiy movement. Vrijwillige eenvoud. Een kleine, maar groeiende groep mensen die ervoor kiest de stedelijke ratrace te verruilen voor een rustig plattelandsleven waar de opties zich beperken tot keuzes die alleen lokaal, ethisch, duurzaam en recyclebaar zijn. Een leven waar in ruil daarvoor de druk minder is en de verwachtingen simpeler zijn. Zelfs de oude Grieken benadrukten al de eenvoudige genoegens des levens, zoals een goede maaltijd en goede vrienden.Het ideaal van zelfvoorzienend leven is verheven tot een hoogtepunt van het nieuwe groene maatschappelijke ideaal. Vele consuminderaars kiezen ervoor dit ideaal te verkennen door naar de boerenmarkt te gaan of een groente- en fruitabonnement te nemen.
Maar als je meer wilt doen dan een beetje pootjebaden in de versimpelde agrarische idylle, kan de logistiek uiterst lastig zijn, tenzij je al eerder flink in de slappe was bent komen te zitten. Een onderzoeker aan de Universiteit van Glasgow die de beoefenaars van vrijwillige eenvoud diepgaand heeft bestudeerd, zegt: ‘Het simplificeren van je leven is zeer gecompliceerd’
Het grootste probleem is de aanzienlijke financiële injectie die je nodig hebt om te ontsnappen aan de zwaartekracht van het westerse leven van de 21e eeuw; simpelweg je eigen houten hutje naast een vijver bewonen kan niet, en het vergt een grote som geld om een hypotheekvrije lap grond met ethisch verantwoorde lokale rozen te bekostigen. ‘Om de beslissing te kunnen nemen radicaal te vereenvoudigen, minder te hebben, moet je in het verleden heel veel gehad hebben’.



Nog wat andere leuke citaten en treffende bespiegelingen uit het boek:

  • Opvattingen over levensstijl zijn net zo besmettelijk als geeuwen, marcheren en ellende. 
  • Parttime werken is beter voor je eigen ecologie, omdat het ruimte vrijmaakt om je geest, leven en lichaam (beter) te verzorgen.  
  • Is het je wel eens opgevallen dat hypotheekverstrekkers nooit reclame voor hun producten maken met foto’s van mensen die overwerken om de stenen dozen waarin ze wonen te kunnen betalen?
  • Ecoleven wordt in rap tempo een sociaal statement. Naish noemt het een vorm van gft-snobisme. Een groeiende maar onuitgesproken overtuiging onder de middenklasse is dat aardige, goed opgeleide, zorgzame mensen recyclen en naar boerenmarkten gaan. Vervelende, onnozele, gewone mensen doen dat niet.
  • ‘Zijn we er al? Zijn we er al?’ Dat is het eeuwigdurende refrein van de achterbank van de menselijke evolutie. Onze instincten beieren dezelfde herhaalde vragen als verveelde kinderen op de achterbank van een auto. Zijn we al gelukkig genoeg? Hebben we al genoeg kennis? Zijn we al voldaan genoeg en zijn we al rijk genoeg? Als Maynard Keynes op de chauffeursstoel had gezeten, zou hij zich omgedraaid hebben om ietwat korzelig te antwoorden: ‘Potverdikkie ja. Stap nou maar uit en ga van het uitzicht genieten.’
  • Als Keynes de huidige welvarende Westerse wereld zou zien, zou hij zeggen: Fiscale klus geklaard. Laten we verdergaan met interessante dingen.’ Hij dacht dat als iedereen eenmaal zijn behoeften en basisverlangens had bevredigd, dat we eindelijk vrij zouden zijn om de hogere mogelijkheden van de mensheid te verkennen. We zouden floreren: in de kunst, cultuur, in het perfectioneren van de ultieme verfijndheid van schoonheid en vriendschap.
  • In plaats daarvan jagen we op steeds meer bezittingen, beroemdheid, geluk, nietszeggende informatie en andere steeds maar meren.
  • Het materiële is in de westerse wereld wel zo’n beetje optimaal. Het heeft geen zin nog meer na te jagen. Het is tijd om dankbaar te zijn, en om te zeggen:  ‘Genoeg’.



Lees ook:
Interview van Genoeg Magazine met John Naish uit Genoeg 68 (pdf)


Recensies van andere bloggers:
Valhalla: Eenvoudig leven is a bitch
Een beetje groener: Genoegisme

maandag 20 februari 2012

Verloren Downtons

Het is weer compleet offtopic, maar moet af en toen kunnen!

Wie kent er niet het Britse kostuumdrama Downton Abbey? De serie wordt deels opgenomen in Highclere Castle, een landgoed dat prachtig bewaard is gebleven. Het wordt nog steeds bewoond door de familie die het al eeuwenlang in bezit heeft.



Ik kwam gister een interessant artikel tegen over verloren Downtons. Het gaat over voormalige Engelse kastelen en landgoederen die helaas niet behouden zijn. Ze zijn ten prooi gevallen aan gekke of gokkende erfgenamen, stedelijke uitbreiding, golfbanen, campings en zelfs voor parkeerplaatsen.

Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn er in Engeland meer dan duizend voormalige kastelen en landgoederen afgebroken en verwoest. Het is vaak niet alleen zonde van de geschiedenis, maar ook van de omgeving. Het kasteel en de mooi aangelegde tuinen moesten vaak plaats maken voor lelijke moderne architectuur.



Hieronder enkele kastelen en landgoederen die het niet gered hebben.


Lathom Hall in Lancashire. De laatste erfgenaam van het landgoed gaf zijn geld liever over de balk, en hield vele extravagante feestjes. Hij moest het landgoed in 1925 verkopen om zijn schulden af te betalen. Het kasteel was nog tijdelijk een jongensschool, maar moest plaatsmaken voor een flatgebouw in de jaren '50.

Voor:

Na



The Deepdene in Surrey was in het bezit van een adellijke familie, die het in 1807 verkocht aan een rijke bankier. Ruim een halve eeuw later kwam het in handen van een erfgenaam die vooral geld onttrok uit het landgoed, in plaats van erin te investeren. Het is nog enkele decennia verhuurd, maar werd ten slotte toch verkocht in 1917. Het kasteel werd vervolgens een hotel, totdat het afgebroken werd in opdracht van de Britse Spoorwegen in 1967. Momenteel is het gebied onderdeel van stedelijke uitbreiding, waaronder een groot kruispunt.




Beaudesert Estate in Staffordshire. Ten prooi gevallen aan een gekke erfgenaam, die met enorme schulden stierf in Monte Carlo. Het landgoed werd in 1932 op een veiling verkocht voor 800 pond. Er niets meer over dan een ruïne en een deel van het gebied is nu in gebruik als camping.





Haggerston Castle in Northumberland. Dit landgoed werd door de adellijke familie omstreeks 1850 verkocht aan een rijke zakenman, wiens fortuin voortkwam uit slaven- en suikerhandel en door bankieren. De laatste erfgenaam had echter geen interesse in het landgoed en verkocht het in 1938. Op de toren na is alles afgebroken en het is nu een vakantiepark.



Bron: artikel op Daily Mail
Boek:John Martin Robinso, Felling the Ancient Oaks. How England lost it's Great Country Estates.

En voor wie nog niet genoeg kan krijgen van Downton Abbey: Hier vind je speciale aankleedpoppen (met bonus Pamuk voor Mary en emoties voor de Dowager Countess)

zaterdag 18 februari 2012

Kroegtijgers

Nee, in tegenstelling tot wat je zou vermoeden gaat dit stukje gaat niet over kroegen of kroegentochten..

Het gaat over opruimen, opruimen, en nog eens opruimen. Ik verzamelde vroeger allerlei interessante artikeltjes en leuke krantenstukjes in een map. Ik heb de map nu helemaal uitgezocht, en een groot deel kon gelijk weg. De leukste teksten en plaatjes heb ik nu  ingescand, zodat ik een digitale versie heb. De papieren versies kan ik dan (veel) makkelijker loslaten en kan met het oud papier mee. Het voordeel is bovendien dat het zo beter bewaard blijft; vooral krantenknipseltjes vergelen en gaan sneller verloren.

Één van de leukste stukjes die ik tegenkwam is een artikel over cafékatten: katten die in een café leven, om muizen te vangen en (vooral) voor de gezelligheid. Ik vond het te leuk om niet te delen! Het artikel is geschreven door Laura Baar.





maandag 13 februari 2012

Biologische bedrijven in de buurt

Ik fiets regelmatig - bij wijze van sporten en beweging - lange stukken in en rondom het dorp waar ik woon. In de omgeving zijn er mooie polders en een natuurgebied. Op een gegeven moment fietste ik langs een dijk en ik zag links opeens een veld vol met kippen, die vrolijk aan het rondscharrelen waren. Erg leuk om te zien en ik had al gelijk een vermoeden dat dit biologische kippen waren. Dat klopte, volgens Google Maps zit er op deze locatie een biologisch pluimveebedrijf. Leuk om dat in je directe omgeving te zien! :)

De biologische kippetjes:

Aan de andere kant van het dorp zit een boer die mijn vader en opa goed kennen, en die houdt zijn runderen ook op biologische wijze. Hij heeft een paar jaar geleden een nieuwe stal voor ze laten bouwen. Die is bovenin deels open, zodat de koeien altijd frisse lucht en zonlicht krijgen. In de winter staan ze op stal, en de rest van het jaar grazen ze buiten in de wei en bij dat natuurgebied.

Ik heb nog wat verder zitten zoeken, en helaas blijkt er ook een legbatterij een stuk buiten het dorp te zitten. Aangezien legbatterijen per 1-1-2012 (terecht) niet meer toegestaan zijn, heeft die boer zijn bedrijf moeten om bouwen tot schuur voor 'scharrel'kippen. Al kun je niet van scharrelen spreken, scharrelkippen zitten op elkaar gepropt in een grote stal. Die boer loopt nu te mekkeren dat het zo duur was en dat hij nu 90 uur per week met zijn kippen bezig is, in plaats van 60 uur. Al waren de kippen wel wat rustiger, moest hij toegeven. Ehm ja, hou ze dan ook biologisch..?

zondag 12 februari 2012

Gevolgen van consuminderen deel 2: de andere slaapkamer

Ook de andere slaapkamer is veranderd.

Dit is slaapkamer 1. Er staat eigenlijk alleen een bed, een stoel en een tafeltje. En de wasmand. Verder niets. Ik had ik mijn hoofd toen ik op mezelf ging wonen dat ik perse een rode slaapkamer wilde. Er moest iets roods komen, liefst op de muur. Daarom heb ik dat rode behang gekocht en zelf behangen.

Voor: oktober 2010



Een half jaar later heb ik het behang er weer afgehaald. Het was het gewoon niet, en ik vond het te druk.

Nu is het zo:

Na: februari 2012:



Een stuk fijner en rustiger!

vrijdag 10 februari 2012

Gevolgen van consuminderen: Voor en Na

Dit is de tweede slaapkamer van mijn huisje. Hier staat mijn kledingkast en bewaar ik mijn schoenen. Op een rekje liggen ook de handdoeken en het wasmiddel enzo. Ik ben sinds augustus 2010 aan het consuminderen (en het bloggen hierover).

Dit is hoe het kamertje er VOOR uitzag:

Foto's uit oktober 2010

rechter muur
hoekje met handdoeken e.d.
linker muur
linker muur en stukje raam


En dit is NA

februari 2012

rechter muur
hoekje met handdoeken e.d.
linker muur
linker muur en stukje raam


Ik heb zoveel mogelijk kleding en schoenen (die ik niet meer droeg, of toch nooit droeg) weggedaan. Deels verkocht, deels naar kringloop/Leger des heils/Humana. Het kledingrekje, het kastje en veel schoenendozen konden daarna weg. Rekje is weer terug naar mijn ouders, het kastje is via marktplaats gratis opgehaald en de dozen konden zo met het oud papier mee.

Opgeruimd staat netjes! :)


Oh, en dit is het uitzicht van het raam: (dat is gelukkig niet veel veranderd)