The Story of Stuff: Afval

Ons huis is eigenlijk gewoon een afwerkplek voor afval – Jerry Seinfield.

Depreciatie

Zijn we eerst zo blij met onze pas gekochte spullen en zijn we in eerste instantie heel voorzichtig met onze nieuwe gadgets, als het eenmaal een tijdje van ons is en ruimte in ons huis inneemt, verliest het zijn waarde.  Het is net een soort transformatie: we schaffen iets aan en dat krijgt een prominente plek in ons huis. Vervolgens verhuist het naar een kastje, daarna wordt het in een doos op zolder of in de garage opgeborgen, en daar blijft het tot het rommel is geworden.

Een ander woord voor deze transformatie is depreciatie. Het merendeel van onze gewone alledaagse spullen verliest zijn waarde.

Dit geldt gelukkig niet voor alles wat we kopen. Sommige artikelen, zoals kunst, antiek, collector’s items, en sieraden zullen waarschijnlijk in waarde stijgen.

In de huidige wereld gooien we tonnen spullen weg. Hup, weg ermee; als we niet weten hoe we het moeten repareren, als we ruimte willen maken voor nieuwe spullen, of als de oude spullen ons de keel uithangen. We zien soms zelfs het weggooien van dingen als een catharsis en we feliciteren onszelf met zo’n productieve opruimdag.

De mythe van weg is weg
Goed, daar liggen dan al die bergen afval afkomstig uit diverse bronnen. Waar gaat dat allemaal heen? Voor de overgrote meerderheid van ons afval is er geen ‘weg’. Er wordt een klein beetje gerecycled, maar het merendeel wordt begraven of verbrand. Volgens mij wordt het meeste restafval in Nederland verbrand in afvalverbrandingsinstallaties. Een klein deel wordt nog gestort. Zowel verbranden als storten zijn – uiteraard – schadelijk voor het milieu. Alle vuilnisbelten lekken, zijn giftig en vervuilen landschappen en grondwateren. Vuilnisbelten vervuilen ook de lucht en dragen bij aan de klimaatchaos. Mensen die vlakbij een vuilnisbelt wonen, hebben vaak last van hoofdpijn, duizeligheid, oogirritaties, uitslag en ademhalingsproblemen. De kans op de kanker en leukemie neemt ook flink toe. Tot slot verspillen vuilnisbelten ook hulpbronnen, want ze nemen honderden hectares goede grond in die anders gebruikt had kunnen worden. Na verloop van (lange) tijd komt bovendien via het lekken en desintegratie de inhoud van een vuilstort in de directe omgeving terecht. ‘Het kan een decennium duren, of het kan vijftig jaar of langer duren voordat een vuilstort zijn inhoud loost, dat maakt de natuur niet uit. De natuur heeft alle tijd van de wereld. Vroeg of laat zal dat afval dat in een ondiepe kuil begraven is, ontsnappen en zich verspreiden."