vrijdag 17 juni 2011

The Happy Planet index

De Happy Planet Index, oftewel de Gelukkigeplaneetindex, kijkt naar hoe tevreden een land is (een combinatie van levensverwachting en tevredenheid met je leven), vergeleken met de aantal hulpbronnen die een land verbruikt. De index kijkt in feite naar hoe goed een land zijn hulpbronnen om kan zetten in tevredenheid.



Global Happy Planet Index (HPI) (Globaal overzicht van gelukkige en niet-gelukkige landen)

Hoe groener hoe gelukkiger, en hoe roder hoe ongelukkiger. Donker-oranje of rood is niet best dus.

Top 10 van gelukkige landen in 2006 en 2009
De volledige lijsten van 2006 en 2009

 De VS mag dan één van de welvarendste landen ter wereld zijn, ze nemen op de lijst maar een armoedige 114e plaats in.

Nederland stond in 2009 op de 43e plaats. Wij staan gewoon serieus achter Haïti, wie had dat verwacht? Costa Rica staat op 1.

Costa Rica heeft trouwens zijn leger in 1949 afgeschaft, en heeft het geld dat overbleef geïnvesteerd in onderwijs, cultuur en andere investeringen die bijdragen aan een lang, gezond en zinvol leven. De VS heeft daarentegen het hoogste militaire budget ter wereld.

Nog enkele overzichtjes:

Levensverwachting

Levenstevredenheid


Ecologische voetafdruk

(Onze hoge voetafdruk haalt ons hpi dus flink naar beneden)


Toch doen we het vergeleken met de rest van Europa lang niet slecht:

HPI Europa

De New Economics Foundation, de denktank die de jaarlijkse Happy Planet Index samenstelt, legt uit dat het mogelijk is lang en gelukkig te leven met een veel kleinere ecologische voetafdruk dan nu gebruikelijk is in de landen met de hoogste consumptie.  
(Lang en gelukkig leven met een kleine ecologische voetafdruk is bovendien ook precies de kern van mijn blog!)

Annie Leonard van The Story of Stuff vindt dat er een andere koers nodig is. "Het produceren en consumeren van spullen zou noch het centrale doel, noch de motor van onze economie moeten zijn. Zou het ultieme doel van onze economie niet het zorgen voor een goede gezondheidszorg, een veilige samenleving, goed onderwijs voor onze kinderen en een goede kwaliteit van leven moeten zijn? We moeten begrijpen dat de drang naar overconsumptie geen natuurlijk gegeven is, en ook geen geboorterecht."

“Als de menselijke familie zich tot doel zou stellen om een gelijke modale levensstandaard voor iedereen te realiseren, blijkt uit computersimulaties dat de wereld een duurzaam niveau van economische activiteit zou kunnen bereiken dat ongeveer gelijk is aan het materiële comfort van een gemiddeld Europees land."  

Met andere woorden: als we nu eens de enorme verschillen tussen arme en rijke mensen zouden opheffen. Als we vervolgens de rijkdommen die de wereld te bieden heeft, opnieuw en gelijkwaardig zouden herverdelen over alle mensen op aarde, dan zou iedereen een levensstandaard kunnen hebben zoals we die nu in Europa kennen.

"Accepteren dat je moet leven met genoeg, in plaats van met overvloed, geeft ons de kans terug te keren naar wat cultureel gesproken ons thuis is. Naar de aloude maatschappijstructuur van gezin, gemeenschap, prettig werk en een goed leven. Naar respect voor vakmanschap, creativiteit en creatie. Naar een levenstempo dat langzaam genoeg is om te kunnen genieten van een zonsondergang of een wandelingetje langs het water. Naar gemeenschappen die het waard zijn om er een leven lang deel van uit te maken. Naar de plekjes in je omgeving die zwanger zijn van de herinneringen van generaties voor jou."

Het enige wat me moeten doen is nagaan hoe we leven en kijken hoe we dit anders kunnen inrichten, zodat we minder spullen produceren en consumeren. Zodat we beter gebruikmaken van bronnen en spullen die al om ons heen zijn, en een stuk minder van deze waardevolle bronnen weggooien.

12 opmerkingen:

  1. Nee, ik ben eigenlijk niet verrast. Het is logisch dat al die spullen (op lange termijn) niet gelukkig maken.
    Ik hoop dat langzaam meer mensen dit gaan beseffen.
    Ik ben zo blij dat je zo veel deelt van dat boek. Niet iedereen leest het en op deze manier kunnen we toch 'meespieken'.
    Gr,
    Julia

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoewel het ook wel te verwachten is, vind ik het wel opvallend dat juist rijke landen blijkbaar minder 'gelukkig' zijn. De focus op spullen, om er vervolgens achter te komen dat het 't 'm daar nu ook weer niet in zit...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Interessant zeg! Maar ik moest wel even turen om Nederland te vinden...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat gelijk verdelen van rijkdoem en daardoor allemaal gelukkig worden vraagt een enorme psychologische verandering.Levensdoel,mensbeeld,alles moet meer met de binnenkant van de mens dan met die oppervlakkige,elkaar de ogen uitstekende buitenkant te maken krijgen. Groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Bij levensgeluk oranje en bij levenstevredenheid een groene kleur? Iets klopt er dan toch niet?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @ Ineke: jawel hoor, want bij levensgeluk is de voetafdruk meegerekend, en die haalt het naar beneden.

    Verder is het levensgeluk duurzaam (want kleine voetafdruk), en bij levenstevredenheid is het niet duurzaam.

    Je kan wel wel 'levenstevreden' zijn, maar als jouw tevredenheid ten koste gaat van mens, dier en milieu... tsja, dat schiet niet op toch? Dat kun je toch niet blijven volhouden op de lange termijn?
    En ben je dan echt gelukkig? Ben je echt gelukkig als je bijv. weet dat je shirtje door kinderhandjes in elkaar is gezet? Nee toch.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik vind het dan toch mixen van twee totaal verschillende grootheden en als uitkomst niet veel meer waard. Als je meet, meet je één ding lijkt mij en gooi je niet meerdere dingen op één hoop. Ik snap wel wat je zegt maar toch vind ik het vertroebelend werken.
    Ik ben het er wel mee eens dat de wereld een plezier doet met een zo klein mogelijke voetafdruk. Bovenop wat ik doe wil ik ook niet meer vliegen al is het maar één keer per paar jaar. En mijn familie vind me al zo raar. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik vermoed dat je de site van de hpi zelf niet hebt gelezen.

    "The Index doesn’t reveal the ‘happiest’ country in the world. It shows the relative efficiency with which nations convert the planet’s natural resources into long and happy lives for their citizens. The nations that top the Index aren’t the happiest places in the world, but the nations that score well show that achieving, long, happy lives without over-stretching the planet’s resources is possible."

    Vliegen doe ik overigens wel. Ik ben gek op vliegen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Nee klopt, die heb ik inderdaad niet gelezen. Geluk is niet gerelateerd aan de hoeveelheid spullen die je hebt, dat is wel duidelijk geworden de laatste jaren. Maar dat sommige landen een lagere voetafdruk hebben heeft ook te maken met het simpele feit dat ze gewoon minder verdienen, minder aan kunnen schaffen en daarom een lagere voetafdruk hebben. Wie weet wat ze zouden doen als ze meer geld zouden hebben... Dus voor mijn gevoel blijft het gewoon een doelredenering.

    Ik geloof dat een lange vliegreis net zoveel uistoot geeft als een jaar veel autorijden en dat vind ik nog al wat. Ik heb wel een autootje waar ik zo'n 8000 km per jaar mee rijd. Zo maken we allemaal onze eigen keuzes. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik zou persoonlijk toch voorzichtig zijn en niet snel zeggen dat ik iets niet veel waard vind, en tegen een internationale denktank ingaan zonder me er in ieder geval (enigzins) in te verdiepen.

    Ik begrijp ook niet of je het nu niet eens bent met de hele hpi, of delen ervan. Of dat je juist zegt dat je niet gelooft dat mensen in het rijke westen ongelukkiger zijn dan in de derde wereld.
    Het is op zich een interessante discussie.

    Toch is dit mijn laatste reactie hierop, ik ben niet van plan hier over door te discussiëren. Als je toch graag het laatste woord wil; van mij mag je.

    BeantwoordenVerwijderen