Over heimwee naar vroeger en nieuwe inzichten

Pas op: dit wordt weer zo'n filosofisch blogje :)


Heb je wel eens dat je heimwee hebt naar een bepaalde tijd of een bepaalde periode in je leven? Ik heb dat wel eens, zo verlang ik nog wel eens terug naar mijn studententijd.

Ik heb soms heimwee naar het jaar 2008. Dat was een jaar van afstuderen en reizen. Ik was met mijn passie bezig (mijn studie) en (in tegenstelling tot zo'n beetje de rest van de wereld) vond ik een scriptie schrijven heerlijk. Ik hou dan ook van schrijven en dingen uitzoeken. Verder heb ik veel gereisd. Om een idee te geven: tijdens de jaarwisseling 07/08 was ik in de Dominicaanse Republiek (nieuwjaarsdag 2008 heb ik doorgebracht op zo'n bountystrand :)), en een maandje later was ik alweer onderweg naar Egypte voor een twee-weekse rondreis. Vervolgens bezig geweest met mijn eindscriptie, en pal daarna een erg leuke tijdelijke baan gevonden voor 3 maanden. Daarna officieel afgestudeerd en terugverhuisd naar de provincie waar ik vandaan kom. Twee weken later zat ik alweer in Zuid-Afrika, ditmaal voor een periode van 3 maanden. De volgende nieuwjaarsdag (van 09) zat ik in een prachtige Afrikaanse lodge. Kort daarop ben ik terug gekomen naar Nederland en toen begon het werkende leven.

Die tijd mis ik soms. Lekker studeren, nieuwe dingen leren, en schrijven. En reizen. Veel reizen. Het idee dat je zoveel vrijheid hebt.

Mijn collega's houden ook van reizen en zouden, net zoals zoveel mensen, ook hier meer tijd en geld voor willen hebben. Maar het kan niet, want: verplichtingen. Het huis moet toch ook betaald worden en met je vaste baan ben je nu eenmaal gebonden. Je hebt maar een beperkt aantal vrije weken per jaar. Er bestaat natuurlijk wel zoiets als een sabbitical, waarin je een jaar lang vrij hebt om te doen wat je wilt (zoals veel reizen/een wereldreis of noem het maar op), maar je wordt geacht dit maar één keer te doen. Meer niet.

Ik kreeg ook reacties toen ik na mijn afstuderen weg wilde gaan, zoals: "ja, dat is een hartstikke goed idee. Nu moet je nog een lange reis maken, want nu kán het nog. Straks met een baan kan dat niet meer." Maar, dan denk ik: waarom zou dat niet kunnen? Waarom zou je zoiets maar één keer mogen doen?

Toch is het niet zo dat ik nu de boel de boel wil laten, en halsoverkop op reis zou willen gaan. Laatst viel opeens het kwartje van iets wat ik eigenlijk diep vanbinnen gewoon al wist. Ik ben gewoon enorm tegenstrijdig.

Ik heb twee kanten:

De ene kant

Gek op reizen

Nieuwe landen en plaatsen ontdekken. Leven, ervaren, ontdekken, nieuwe indrukken opdoen, genieten wat je allemaal onderweg tegenkomt.

Aan de andere kant hou ik ook van :

Thuis zijn

Lekker thuis zijn. Een fijne basis en thuis hebben waar je op terug kan vallen. Waar familie en vrienden dichtbij zijn. Een plek hebben waar je thuis kan komen en waar je ook het gevoel hebt van 'jaaa, nu ben ik thuis'. Waar je rust en regelmaat hebt in je werk. Thuis kan je natuurlijk ook nieuwe dingen leren en ontdekken, zoals ik nu doe over consuminderen en duurzaam leven. En een moestuintje opzetten met fruitstruikjes en andere plantjes. Hier kan ik ook erg van genieten.

Ik besef ook gewoon dat ik gewoon al mijn droom leef. Ik was in 2008 en daarvoor ook al bezig met een toekomstig eigen huisje. Ik ging voor mijn lol naar meubelzaken (ja, echt) en ik was al helemaal bezig hoe ik mijn huisje wilde inrichten en hoe alles eruit moest gaan zien. Ik was ook echt toe aan een eigen huisje voor mezelf. Ik vond het dan ook heerlijk dat het in 2009 zover was. Huisje gekregen en daarna alles inrichten. Heerlijk! Het is ook helemaal zo geworden als ik het had bedacht.

Ik besefte dat ik nu mijn droom leef van mijn eerste huisje, en dit is net zo goed je dromen waarmaken als veel reizen. Je wilt immers ook een fijn bestaan en een leven hebben waar je naar terug kunt keren na een (lange) reis.

Ik denk dat de perfecte balans is om deze dingen af te wisselen. Dan ben ik het meest gelukkig. Eigenlijk wist ik dit gewoon al, maar ik herontdek het weer en het is een heel fijn inzicht.

Verder heb ik ook besloten om me Mee Te Voeren Door Het Leven. Dit naar aanleiding van een artikel wat ik een tijdje terug had gelezen en wat is blijven hangen. Dat artikel gaf de tip om het gevoel van controle eens los te laten, omdat het leven zich nu eenmaal moeilijk onder controle laat houden.  

"Het is een vals gevoel van controle. Wie dit los kan laten, heeft meer tijd over voor leuke dingen en kan zich mee laten voeren op de stroom van het leven."

"Het leven weet je vaak te verrassen wanneer je het vrij laat stromen. Door je zoektocht naar grip te staken kunnen er plotseling mooie dingen op je pad komen die je anders niet waren opgevallen."

Dit doe ik nu (althans dit probeer ik zo goed mogelijk), en ik moet zeggen dat dit me wel veel rust geeft en erg bevrijdend voelt. Ik plan mijn leven nog steeds tot op een zekere hoogte, maar ik hou me niet meer koste wat kost vast aan eerdere plannen. Ik zal wel zien wat het leven nog allemaal in petto heeft en waar het me heen brengt. Ik sluit niet uit dat ik in mijn huidige regio nog lang blijf wonen, maar het kan ook zomaar zijn dat ik ooit weer ga verhuizen - misschien wel naar het buitenland -.
Ik zie wel wat de toekomst brengt.