maandag 13 december 2010

Plan jij je leven?


Ik las gisteren dit artikeltje: Laat Je Meevoeren Door Het Leven.

Nu vroeg ik me af: plan jij je leven of laat je je, zoals het artikel aanraadt, meevoeren en zie je wel waar het schip strandt?

Ik plan mijn leven. Ik heb altijd wel een duidelijk overzicht waar ik ben, wat ik wil bereiken, en waar ik heen wil gaan. Dat heb ik al van jongs af aan:
  • Ik wist bijvoorbeeld al helemaal precies naar welke middelbare school ik wilde en welke opleiding. 
  • Daarna wist ik ook weer precies dat ik in Amsterdam wilde gaan doen en welke studie. (Daar ben ik trouwens na een aantal jaar wel van studie geswitcht. Niet voorzien, maar was een goede keuze, want toen kreeg ik écht een leuke studententijd! Precies zoals ik graag wilde en gepland had.)
  • Ondertussen mooie reizen gemaakt, ook weer eerst goed bedacht waar ik heen wilde, en daarna volgens planning gegaan.
  • Daarna had ik weer in mijn hoofd dat na mijn studie terug wilde keren naar de plek waar ik vandaan kom, om daar te wonen en te werken. Dat doe ik nu. 
  • Ik zag het ook al helemaal voor me hoe ik mijn huisje wilde inrichten en dat ik dan twee katten zou nemen, en wel een zwart katje en een rode kater. Je raad het al wat voor katten ik nu heb?? Juist.
Volgens het artikel is het juist goed om proberen je gevoel van controle eens los te laten, omdat het leven zich nu eenmaal moeilijk onder controle laat houden. Het is een vals gevoel van controle. Wie dit los kan laten, heeft meer tijd over voor leuke dingen en kan zich mee laten voeren op de stroom van het leven.

"Het leven weet je vaak te verrassen wanneer je het vrij laat stromen. Door je zoektocht naar grip te staken kunnen er plotseling mooie dingen op je pad komen die je anders niet waren opgevallen."

Maar ja, dit vind ik erg moeilijk, want dan zit ik voor mijn gevoel op de 'passagiersstoel' van het leven, en achter het stuur. Ik vind het fijn om zelf te bepalen welke richting ik op ga. Daarom vind ik het misschien ook wel zo moeilijk om te beslissen of ik de lieve zwarte kater hou als hij geen baasje blijkt te hebben. Hij past namelijk niet in de planning.. Maar misschien is het wel eens goed om die planning eens te laten vieren en nieuwe dingen in je leven toe te laten? Dingen die je niet voorzien had.

Hoe gaat dit bij jullie? Laat jij alles over je heen komen en zie je vanzelf wat er op je pad komt? Of weet je precies wat je wilt bereiken in je leven en plan je dit helemaal?

11 opmerkingen:

  1. Lieve Oryx, ik heb het artikel even aangeklikt en gelezen. Of je alles of niets onder controle wil houden hangt voor een gedeelte samen met je persoonlijkheid en ervaringen in het leven. Als iets goed voor je werkt en je omgeving niet stoort,hoef je er geen verandering in aan te brengen. Maar het leven laat zich voor een groot gedeelte ook niet plannen. Er volgen onvermijdelijk situaties die je niet voorzien hebt. Ik denk dat je daar beter mee om kan gaan als je niet het valse gevoel hebt dat jij alles onder controle hebt en bepaald.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben geen planner.. nooit geweest ook en waarschijnlijk zal ik dat ook niet worden :) Het nadeel hiervan voor mij is dat ik daarom gigantisch kan twijfelen bij bepaalde beslissingen omdat ik niet weet welke kant ik op wil. Als je een einddoel in beeld hebt, zijn de stappen ernaartoe sneller gezet denk ik.

    Als ik wel een echte planner was geweest, was ik waarschijnlijk allang depressief geweest ;) Ik ben 24, maar denk dat ik al heel wat dingen in mijn leven heb meegemaakt, zowel positief als negatief. Zaken die ik nooit had kunnen plannen. Voordeel hiervan is dat het je weer met beide benen op de grond zet en kijkt naar de zaken die je echt belangrijk vind in het leven.

    Maar heel soms.. zou ik iets meer een planner willen zijn, zodat de onverwachte situaties goed op te vangen zijn (doordat de financiën, gezondheid e.d. in orde zijn).. Dit is ook één van de redenen dat ik een blog ben begonnen, lekker overzichtelijk (handig voor zo'n chaoot als ik ben)!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wij 'doen maar een dotje' zoals mijn ma dat zegt. We zien wel. Ik maak me ogenschijnlijk wel eens druk maar feitelijk interesseert het me allemaal niet zo. Manlief nog minder.

    Tot heden gaat het allemaal lekker. Ondanks dat we vanaf erg jong bij elkaar zijn (17 en 23) zijn we nog steeds gek op elkaar. De beslissing van kindjes kwam in een redelijk dronken bui maar ze zijn echt geweldig.

    Soms zit het tegen, zoals met de verkoop van ons oude huis enzo. Maar of ik me nu druk maak of niet, het is zoals het is en tobben helpt er geen ene @$^& aan, we accepteren het en tellen onze zegeningen (blabla) en blijven dromen.

    Ik heb nooit gedacht als , wil ik We doen gewoon wat we op het moment zelf goed achten...

    Tot heden hebben we het nooit moeilijk gehad, maar dat komt ook omdat we nooit moeilijk doen, denk ik.

    Wel grappig wat je zegt over die passagiersstoel. Heb je niet het idee dat als je alles vooruit denkt, je juist op de passagiersstoel zit? Dat idee zou ik namelijk hebben. Grappig.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Voor dat je denkt: waar heeft ze het over. Die driehoekhaakjes werken niet zo in commentaar. Had het kunnen weten maar daardoor ziet mijn reactie er wat vreemd uit.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vindt het heel herkenbaar wat je schrijft. Ik ben ook een controlfreak. Alles idd gepland van opleiding tot en met de straat waarin ik wilde wonen. Allemaal gelukt. Nu kom ik er ook achter dat je niet alles onder controle kan hebben. Ik heb ook af en toe het idee dat ik te weinig geniet van de dingen. Daar probeer ik nu aan te werken. Gewoon af en toe wat spontane acties die niet gepland staan doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik vind het heel knap dat je het zo kunt plannen, vooral tot in detail. Ik kan me eigenlijk bijna niets herinneren van wat ik vroeger dacht of wilde, laat staan of ik nu weet of ik daar ben. Ik zou wel meer willen plannen (en vooral ook dan die planning willen volgen). Daar ben ik eigenlijk ook elke dag mee bezig, weer een nieuw beginnetje maken, opnieuw proberen.

    Overigens heb ik over mijn leven op zich niets te klagen: heb huis('-je' is niet echt van toepassing) op prachtige plek, boompje, beestje (o.a. de kat, heb al mijn hele leven katten, dus dacht vast niet dat dat nu anders zou zijn), werk, goede gezondheid, enzovoorts. Maar ik heb soms wel het gevoel dat ik, als ik wat meer mijn best zou doen en me wat meer zou focussen, nog meer zou kunnen bereiken. En misschien dat ik dan wat sneller klaar ben met de dingen die ik minder leuk vind!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Leuk blog om te lezen. Ik ben het tegenovergestelde van jou. Ik plan niks. Ging met een lbo-advies naar het vwo, ging studeren (met een vaag idee welke kant het uit moest, maar keek wel wat er op mijn pad zou komen ooit) maar werd ziek. Toen wist ik definitief dat plannen niet werkt. Ik plan wel de gezinsactiviteiten op een kalender, anders ben je niet waar je moet zijn op een bepaald moment. Daar zorg ik wel voor.
    Het verste vooruit plan ik een vakantie een half jaar ofzo van te voren, soms echter ook last-minute. Maar dan boek ik liever een huisje en zie wel wat we gaan doen (hangt ook van bijv. het weer af, he) dan zo'n strak georganiseerde reis. Dat was een keer en nooit weer. Ik voel me dan geleefd door het schema. Met huishouden hetzelfde. Ik kijk na mijn internetrondje wel welke klusjes me voor de voeten komen en pak dat aan. Ik gruwel van schema's. Ook moet het passen bij de energie van die dag (varieert).
    Ik heb geen plannen voor de toekomst behalve doorgaan met waar ik mee bezig ben; zorgen voor man en kind. Ik zie wel hoe het leven zich ontvouwt. Dat kind besloten we overigens in een opwelling toen we net 5 maanden samen woonden en voor ik met mijn ogen had geknipperd was ik zwanger. Gewoon meteen gestopt met de pil. Niks strip afmaken of plannen wanneer het kind zou mogen komen. Zo makkelijk ging dat.
    Maar leuk om te lezen dat jij daar heel anders in bent.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik ben geen planner. Ik laat het allemaal maar gebeuren en tot nu toe bevalt dat best.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat leuk om te lezen dat sommige net zo van plannen houden en dat sommigen het allemaal laten gebeuren, en dat dat voor ieder prima bevalt.

    Ik vind het zelf heel fijn om te bedenken welke richting ik op wil in mijn leven en wat ik wil bereiken. En daar vervolgens dan werk van maken. (Dat bedoel ik met op de 'bestuurdersstoel' zitten.) Als ik kijk naar wat ik in het verleden heb bereikt, dan ben ik daar echt trots op. Ik ben in het verleden mijn hart achterna gegaan en heb dingen uit passie gedaan, en dat is erg fijn om op terug te kijken. :) Voor mij werkt plannen dus erg goed, ook al is het niet verkeerd om af en toe proberen minder rigide te zijn en beseffen dat er ook hele mooie zijpaden bestaan, zonder dat je dan meteen van je doel afraakt.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Sinds ik kinderen heb, merk ik dat er vaak weinig te plannen valt! Hierdoor leer ik dingen los te laten en meer te accepteren zoals het komt. Maar dat valt niet altijd mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Als je gaat waar het leven je brengt werkt het vaak beter dan dat je alles probeert te 'sturen' maar dat is mijn ervaring. :-) Ik heb je troiwens per ongeluk gevonden (zoals zoveel op het internet) en ga met je mee lezen.

    BeantwoordenVerwijderen