Over de wegwerp maatschappij

De foto's uit het blogje hiervoor over al je wereldlijke bezittingen uitgestald in de tuin is voor mij een goede reminder om niet te veel nieuwe spullen mijn huis in te slepen. Al vind ik het nog steeds wel moeilijk! Laatst was ik in een tuincentrum, en toen kwam ik toch weer met twee impulsaankopen, een extra plantje en een gieter voor de tuin, naar buiten! Hmmph! Ik heb achteraf best zonder gekund natuurlijk, maar in de winkel ging er echt een knop in mijn hoofd om, en ik vond dat ik het toch écht wel nodig had en graag wilde..

Achteraf kan ik prima zonder natuurlijk.

Ik heb gister wel erg leuk gratis vermaak gehad. Ik ben voor het eerst naar één van de bevrijdingsfestivals geweest. Het was veel leuker en gezelliger dan ik had verwacht. Ik dacht dat er van die vage bands zouden komen en dat er Nederlandstalige muziek werd gedraaid. Dat was op het hoofdpodium wel zo, maar een stukje verder waren allerlei dj's aan het draaien, voornamelijk dance en techno. Heb lekker genoten! :) Wel zonde dat er op een eind van de dag echt overal plastic flesjes en glazen lagen.. Daar moeten ze toch maar eens een duurzaam alternatief voor verzinnen. Desnoods statiegeld erop ofzo.





Maar waar wilde ik over bloggen? Oh ja, over de wegwerp maatschappij.

Veel van onze spullen zijn wegwerp artikelen, en daar gaat deze oude aflevering van Goudzoekers over die ik laatst nog een keer heb gekeken. Er zaten een paar goede citaten in die ik zo goed vond dat ik ze heb opgeschreven:


De wegwerp maatschappij

Aankopen die je hele leven lang meegaan. Het komt steeds minder vaak voor. Consumenten accepteren dat een tv,  een fiets of andere aankoop na verloop van tijd het niet meer doet, of zodanig verouderd dat je een weer nieuwe versie nodig hebt.

Waarom zijn we zo verslaafd aan al die spullen en aan consumeren? Eugène Roorda is reclameman en weet precies waarom we zo graag spullen weggooien en weer opnieuw kopen.

"De hedendaagse samenleving is een economie van het uiterlijk vertoon en wegwerp artikelen zijn uiteraard een belangrijk onderdeel daarvan. We kopen dingen omdat we ze willen hebben, niet omdat we ze nodig hebben. We willen funshoppen. Dit woord, funshoppen, bestond 10 jaar geleden nog niet eens. Er zijn mensen die, zoals ik, op zondag graag een boek lezen of voetbal kijken. Er zijn ook mensen die gaan funshoppen in de Bijenkorf. Niet omdat ze iets nodig hebben, maar omdat het onderdeel uitmaakt van hun levensgeluk, van hun levensgenot. Als mensen iets gekocht hebben, dan zijn ze neurologisch aanzienlijk blijer, dan wanneer ze het niet gekocht hebben."

"85% van onze koopproces geschiedt op onbewust niveau. Dus we gaan funshoppen en we komen thuis met meer dan dat we van plan waren. En  eenmaal thuis gaan we legitimeren en rationaliseren waarom het zo goed is waarom we nog een tweede waterkoker gekocht hebben. Maar dat is achteraf. De lust om te kopen is primair, en die jaagt reclame natuurlijk op, net als winkels. Loop maar eens door de Kalverstraat, Hoog Catharijne of Schiphol Plaza, en je krijgt vanzelf zin om iets te kopen. Je denk: ik ben wel gek als ik niets koop, want iedereen doet het!"

Maar waarom trappen mensen erin? Roorda: "Omdat je mee wilt doen met de grote statuswedstrijd. De markt van het uiterlijk vertoon is wereldwijd de grootste markt die er is. Dus, vroeger of later wil je meedoen met de anderen."

"If you pay peanuts, you get monkeys. Dat geldt ook voor producten."

"Vroeger hoorde je in een kledingwinkel: 'met deze jas doe je je hele leven.' Tegenwoordig definieert de H&M kleding eerder als groente. Daar doe je een seizoentje mee, of een kwartaaltje. Het kost ook niet zoveel.  En daarna koop je gewoon weer een nieuwe."

"Nog nooit in de historie van het hele mensdom is een groep zo welvarend geweest als wij hier in West-Europa. In termen van gezondheid, van informatie, en van het hebben van spullen en bezit, we kunnen alles kopen. Het ontbreekt ons aan helemaal niets meer. Er wordt af en toe wel een beetje links geklaagd enzo, maar dat is onzin. We hebben gewoon teveel."