In augustus 2010 kwam ik per toeval op het blog van (Be)SpaarChick terecht, en die heb ik helemaal gelezen. Toen viel het kwartje; veel spullen verzamelen kost je niet alleen veel geld, maar ook veel ballast in je huis en hoofd. Het gaat in het leven helemaal niet om zo veel mogelijk (dure) spullen te verzamelen. Lieve mensen in je leven, dat is pas belangrijk.
Het is een geleidelijk proces, maar ik leer steeds meer. Spullen opruimen en legere ruimtes in huis geeft een heerlijk opgeruimd gevoel. Je hóéft niet iets te kopen als je in een winkel bent of door een winkelstraat loopt (wat een zengedachte). Je hebt alles al, en je kan er ook voor kiezen tevreden te zijn met wat je hebt. Je hoeft niet mee te doen met de ratrace in de strijd om de 'beste' baan, het grootste huis en de mooiste spullen.
Vlasje had dit artikel ook al gelinkt, maar ik gooi hem er nog een keer op. De schrijfster kan het zo mooi verwoorden, beter dan ik.
Maar goed, waarom had ik nou in de eerste plaats zoveel spullen verzameld??:
- Dingen kopen uit hebberigheid.
- Winkelen en iets kopen geeft je een fijn gevoel (wel 5 minuten lang).
- Denken dat spullen kopen en veel spullen hebben je gelukkiger gaat maken.
- Denken dat spullen een bepaalde leegte kunnen opvullen.
- Je verzameling aanvullen. (Ik spaarde vroeger apart en vrolijk gekleurd servies)
- Veel dingen gekocht omdat ik dacht dat ik ze nodig had of ze nog wel eens zou gaan gebruiken... (vooral de Ikea is dan een grote valkuil)
- Tot voor kort moeite met wegdoen, want het heeft zoveel geld gekost of ik zou het toch nog wel eens gaan gebruiken?
- Ook moeite met spullen wegdoen die je van iemand cadeau hebt gekregen.
- Winkelen uit verveling.
- Als je je rot om iets voelt, of je zit in de put, dan ga je toch wat kopen? Ik heb een keer toen ik hevig liefdesverdriet had, in een maand ongeveer 400 euro uitgegeven aan kleding. Gewoon om me wat beter te voelen. Toen ik over mijn verdriet heen was heb ik die kleding weer weggedaan, want dat herinnerde me teveel aan een rottijd.
- Misplaatste gevoelens van veiligheid en geborgenheid geven aan spullen.
- Ik had als kind ook een eigen kamertje waar ik me terug kon trekken. Een veilig haventje binnen de grotere veilige haven van het ouderlijk huis. Omgeven zijn door mijn eigen spulletjes gaf me een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Nu heb ik dat wel in mezelf gevonden, dus ik hoef het gelukkig niet meer in spullen te zoeken.
- Edit: Ik vond het, net als LLMM, 'zielig' en zonde voor het voorwerp zelf om het weg te doen.
Nu kan zeker de helft van al mijn ooit gekochte spullen weer weg! Een deel daarvan is al weg, met de rest ben ik bezig. :)